Son

Her gittiğimde biraz daha farklı geliyor İstanbul. İlk gidişlerimde merak uyandıran bu şehir, bir an önce geri dönme isteği yaratıyor artık. Mekanlar ve sokaklar aynı olsa da bu mekanlara girenler, sokaklarda yürüyenler başka insanlar. Hep umursamazdı İstanbul. Kendi havasında. Şimdi biraz daha bencil, kendinden başkasını yok sayıyor. Saygı göstermeyi bırak, tanımıyor, görmüyor. Gittikçe kabalaşıyor, kendine benzemeyenle dalga geçiyor. Bir zamanlar "varken" şimdi "yok" oluyor. İlk sezonunda harikalar yaratmış dizinin, 2. sezonunda apar topar sezon finali yapması gibi. Ya yavaş yavaş benden gidiyor, ya da İstanbul onu yaşayanlara mağlup oluyor.